بررسی تأثیر سوء ماهواره بر تربیت فرزندان و راهکارهای مقابله با آن
عنوان مقاله:
بررسی تأثیر سوء ماهواره بر تربیت فرزندان و راهکارهای مقابله با آن
چکیده:
تربیت فرزندان از اساسی ترین عواملی است که می تواند عمود خانواده را استوار و محکم سازد. اگر فرزندان در خانواده خوب تربیت شوند نه تنها برای خانواده بلکه برای جامعه و حتی برای نسل های آینده مثمر ثمر خواهند بود. لذا در این مجموعه گردآمده سعی شده است به بررسی آسیب های ماهواره بر تربیت فرزندان و راهکارهای مقابله با آن پرداخته شود.
اسلام سرمنشأ تمام اخلاقیات، ارزشها و آموزه های بی نظیری است که در زمینه تربیت راهکارهای منحصر به فردی برای ما به ودیعه گذاشته است و می تواند منبع تربیتی فرزندان ما باشد. دربسیاری از آیات و روایات در زمینه های مختلف تربیت از جمله: زمان شروع تربیت، نحوه تربیت در سنین مختلف، چگونگی ابراز محبت، نظارت غیر مستقیم والدین، نظارت بر انتخاب دوستان و سرگرمی های آنها و … مطالبی بیان شده است.
در عصر حاضر ابزارها و تکنولوژی هایی همچون ماهواره، اینترنت، تلفن همراه و … هستند که مستقیماً می توانند بر تربیت کودکان و نوجوانان تأثیرگذار باشند. شاید بتوان گفت که ماهواره بیشترین آسیب ها را در تربیت بر جای می گذارد.
طبق آمارهای بدست آمده بسیاری از خانواده ها به خاطر تماشای ماهواره که محتوای آنها بیشتر ترویج فرهنگ غرب می باشد دچار اختلاف و جدایی از هم شده اند. چون در این شبکه ها به اشاعه فحشا و بی بندو باری، هرزه نگاری، رواج خیانت در میان زوجین، تربیت نسلی بی بندوبار و…. می پردازند.
این تحقیق به روش کتابخانه ای و کاربردی تهیه گردیده است.
واژگان کلیدی: تربیت، ماهواره
دانلود فایل
اسباب امتحان الهی و راههای موفقیت در امتحان الهی
اسباب امتحان الهی و راههای موفقیت در امتحان الهی
پژوهشگر:
الهه نوبخت
چکیده:
امتحان و ابتلاء در اصطلاح به معنی تحقیق و تفحص در مورد افراد است تا مؤمن واقعی معلوم شود[1]. همچنین امتحان، آزمایش بندگان از طرف خداوند است تا شکر گذاری و عدم شکر گذاری آنها معلوم گردد.[2]امتحان با عناوینی همچون فتنه، اختبار، آزمایش ، ابتلاء و… در قرآن بیان شده است. طبق آیات و روایات همه ی انسان ها به طرق مختلف، از جمله: هوای نفس، بیماری، سلامتی، فقر، ثروت، زیبایی، قدرت، استعداد، فرزند، همسر و… امتحان می شوند تا استعدادهای نهفته ی آنها آشکار گردد و آزمون الهی، برای پرورش روح و جسم انسان است؛ یعنی همانگونه که طلا را به کوره می برند تا زیر فشار آتش بسوزد و خالص گردد، آزمون الهی نیز درست به همین صورت، انسان را مقاوم تر، آگاه تر و خالص تر می کند. و امتحان فرصت خوبی برای جبران خطاهای گذشته و بازگشت به سوی خداوند متعال است.
می دانیم در تاریخ افراد بسیاری بودند که ار لحاظ معنوی به مقام بالایی از ایمان رسیده بودند ولی یک لحظه غفلت از یاد خداوند وپیروی از هوای نفس سبب شد که در آزمایش الهی شکست خوردند و تمام اعمال آنها از بین رفت. مانند بلعم باعورا. ولی در مقابل نیز افرادی بودند که امتحان الهی برای آنها فرصت و پله ی ترقی برای رسیدن به کمال و سعادت شد تا بتوانند گذشته خود را جبران و از مقربان درگاه خداوند گردند. افرادی مانند حر بن یزید ریاحی.
انسان باید راههای موفقیت برای امتحانات الهی را که شامل: صبر،توکل، اراده ی قوی، توجه به گذرا بودن جهان، الگو و سرمشق قرار دادن زندگی پیامبران و ائمه معصومین و.. را بشناسد تا بتواند بر سختیهای این راه غلبه کند وبه کمال و سعادت برسد.
واژه کلیدی: امتحان، امتحان الهی
مدرنیته و تاثیر آن بر فرهنگ دینی ایران
مدرنیته و تاثیر آن بر فرهنگ دینی ایران
استاد راهنما:
معصومه شیخ الاسلامی
تهیه و تنظیم:
فاطمه یوسفی،الهه نوبخت، سمیرا عرب، حبیبه دوستی
1- مفهوم شناسی
معنای لغوی واژه سنت
سنت در لغت به معنای شیوه، روش فکری و قالب عملی معیّن و ثبوت یافته است.
سنت در اطلاق فرهنگ اسلامی آن از مقوله ی ارزشی محض است و بر گفتار و کردار و رفتار پیامبر گرامی اسلام (ص) که برای مسلمانان تقدّس خاصّی داشته و لازم الاتباع است اطلاق می شود.
پس وقتی سخن از «سنّت» به میان می آید، در عرف مسلمانان، معنای خاص خود را دارد. «سنّت» یعنی: اصول و بنیادهای فکری.«سنّت»در فقه اسلامی در مقابل «بدعت» است. بدعت یعنی: «نو آوری».
«نو آوری» در فقه، یعنی: آنچه که حقیقتاً از دین نیست، در دین فرض کرده و داخل در آن شود. در مقابل آن، «سنّت فقهی» است. که آن عبارت است از قول و فعل و تقریر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) و معصوم (علیهم السّلام). آنچه غربی ها به عنوان سنّت نام می برند، با «سنّت» رایج در عرف مسلمانان هیچ شباهتی ندارد و این دو، دو مقوله جدا از هم هستند. این دو «مشترک لفظی» هستند و هر یک معنای خاصی را منتقل می کنند. سنّت رایج نزد مسلمانان به نقطۀ مقابل «بدعت» اطلاق می شود. «سنّت» در نزد غربی ها، به معنای: آنچه رنگ دین و ارزش های ثابت و غیر متغیر در زمینه های اجتماعی داشته باشد، از آن یاد می شود.[1]