رسیدن به عشق و محبوب واقعی

15روز از این میهمانی بزرگ گذشت،آرام آرام به تقدیر و سرنوشت خویش نزدیک می شویم همه در صف طولانی ایستاده اند هر کسی برگه ای به دست دارد و خواسته ای، البته خیلیها هم این میهمانی با روزهای دیگر سال برایشان فرقی نمی کند به هر حال اونهایی که دو ماه زودتر پشت در این خانه کرامت آمده بودند الان از همه جلوتر ایستاده اند و منتظر هستند که برگه ی آنها مهر و امضاء شود بعضی ها از صاحبخانه:سلامتی، اداء قرض ها، فرزند صالح، همسر مومن، زیارت عتبات، شهادت و … طلب می نمایند اما به نظرم بالاترین خواسته رسیدن به عشق و محبوب واقعی است آنهایی که چیزی جز  وصال دوست طلب نمی کنند آنجا که خداوند تعالی به داود علیه السلام وحی فرمود: ای داود! به بندگان زمینی من بگو: من دوست کسی هستم که دوستم بدارد و همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و همدم کسی هستم که با یاد و نام من انس گیرد و همراه کسی هستم که با من همراه شود، کسی را بر می گزینم که مرا برگزیند و فرمانبردار کسی هستم که فرمانبردار من باشد. هر کس مرا قلباً دوست بدارد و من بدان یقین حاصل کنم ، او را به خودم بپذیرم و چنان دوستش بدارم که هیچ یک از بندگانم بر او پیشی نگیرد. هر کس براستی مرا بجوید بیابد و هر کس جز مرا بجوید مرا نیابد. پس - ای زمینیان ! - رها کنید آن فریبها و اباطیل دنیا را و به کرامت و مصاحبت و همنشینی و همدمی با من بشتابید و به من خوگیرید تا به شما خوگیرم و به دوست داشتن شما بشتابم.