سؤال: چرا صالحان، گرفتار مشکلات هستند . مجرمان و گنهکاران، در رفاه به سر می برند؟

پاسخ: از آنجا که خداوند اولیای خود را دوست دارد، لذا اگر خلافی کنند، فوراً آنان را با قهر

خود می گیرد تا متذکر شوند، چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: اگر پیامبر سخنی را که

ما نگفته ایم به ما نسبت دهد، با قدرت او را به قهر خود می گیریم: «لو تقوّل علینا بعض

الاقاویل لاخذنا منه بالیمین»( سوره حاقّه، آیه 44- 45.)
-
-  و همچنین اگر مؤمنین خلافی کنند چند روزی نمی گذرد مگر

این که گوشمالی می شوند. امّا اگر نااهلان خلاف کنند، خداوند به آنان مهلت می دهد و

هرگاه مهلت سرآمد، آنان را هلاک می کند: «و جعلنا لمهلکهم مَوعداً» (سوره کهف، آیه 59).

و اگر امیدی به

اصلاحشان نباشد، خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر می اندازد و به آنان مهلت می

دهد تا پیمانه شان پر شود. «انمّا نملی لهم لیزدادوا اثماً».(سوره آل عمران، آیه 178).

به یک مثال توجه کنید: اگر قطره ای چای روی شیشه عینک شما بریزد، فوراً آن را پاک می کنید.

امّا اگر قطره ای چای روی لباس سفید شما بچکد، صبر می کنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض کنید.

و اگر قطره ای روی قالی زیر پای شما بچکد، آن رها می کنید تا مثلاً شب عید به قالی شویی ببرید.

خداوند نیز با هرکس به گونه ای رفتار می نماید و بر اساس شفّافیّت یا تیرگی روحش، کیفر روحش به تأخیر می اندازد.