سؤال: آیا تشبیه بعضی از انسان ها به حیوان در قرآن، جسارت و ناسزاگویی نیست؟

پاسخ: با نگاهی به منافع حیوانات و عملکرد بعضی انسان ها، تشبیه «اولئک کالانعام بل

هم اضلّ» (سوره اعراف، آیه 179.) را حق و منطقی می یابیم؛

1-گران ترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است.

2-مهم ترین غذای انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است.

3-حیوانات وسیلۀ بارکشی و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند.

4-تمام کارخانه های پشم ریسی، چرم سازی، لبنیاتی و مرغداری و

دامداری ها کارشان به حیوانات وابسته است.

5-حیوانات بعضی معلم بشرند. کلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم ونسل او آموخت.

6-بعضی گزارشگر انبیا می شوند؛ هدهد گزارش انحراف مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد.

7-بعضی محافظ انبیا می شوند؛ تار عنکبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ کرد.

8-حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شکار سگی که آموزش دیده حلال است.

9-حتی حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها کسانی را می گزند که به آنها نزدیک شده باشند.

با توجه به مطالب فوق، آیا انسان هایی که از دور مردم آزاری می کنند و مناطق دور

دست را بمباران و موشک باران می کنند، از مار بدتر نیستند؟

افرادی که شبانه روز برای مردم حیله و خدعه می کنند و به خاطر رسیدن به هوسهای

بی انتهای خود نسل انسان را به تباهی می کشند، از حیوانات بدتر نیستند؟