در سختیها چه کنیم:
بسیاری از مواقع پیش میاد که واقعا کلمه ی به اخر خط رسیدم،دیگه بریدم، همه ی درها به روی من بسته شده و …به زبان میاریم.
چقدر خوبه از تجربیات بزرگان استفاده کنیم تا ان لحظات سخت برای ما راحت تر سپری شود.
به سراغ اتفاقات زندگی افرادی برویم که مشکلات و سختیهای زیادی در زندگی را تحمل می کنند مسلما کمی ارام می شویم.
خواندن نماز و قران بسیار ارامش بخش است.
رفتن به حرم معصومین ع و یا امام زادگان و دردل کردن با انها بسیاری از دردها را التیام می دهد.
نامه نوشتن برای خدا،امام زمان عج و … بسیار مجرب است.
اگر امکان دارد به دیدار بزرگان،علما و یا افراد خوب و متدین برویم کلام انها اثر گذار است.
سعی کنیم از ان فضا و حالتی که قرار داریم دور شویم و اجازه ندهیم تفکرات منفی فشار بیاورد و بر ما چیره شود.
خواندن کتابهای اخلاقی و پنداموز به ویژه در خصوص مذمت دنیا و سختیهایی که در دنیا انسان باید تحمل کند.

حالا فردا انجام میدیم

چقدر این کلمه بین ماها می چرخه و اصلا نمی دونیم فردایی هست یانه؟هیچ چیز به اندازه لحظه لحظه عمر انسان باارزشتر نیست چرا به راحتی آن را از دست می دهیم. امام صادق (علیه السلام)فرمودند: زیانکار کسی است که عمرش را لحظه به لحظه بر باد می دهد.

هر ساعتی باید برای کاری تنظیم شود و اینکه اجازه ندهیم فرصتها به راحتی از دست بروند چقدر از روز به کارهای مفید و سودمند می گذرد و چقدر آن به بطالت.هر کاری که صحیح و مناسب است نباید درنگ کرد و سریع انجام داد نمی دانیم شاید فردا پشیمان شدیم به خصوص درکارهای خیر که شیطان انسان را منصرف می کند.

وقت خود رابه کارهایی که سودی ندارد تلف نکنیم. چقدر وقت خود را در شبکه های اجتماعی، تلویزیون می گذرانیم در حالیکه می توان همین وقت را تقسیم کرد و با رسیدگی به خانواده(پدر و مادر، همسر و فرزندان) گذراند.

چقدر کارهای انباشته شده ای که به فردا موکول می کنیم نه فردا بلکه هیچ گاه انجام نمی شود.هر لحظه و ساعتی فقط برای همان لحظه و ساعت تنظیم شده پس همیشه در حال، زندگی کنیم نه در گذشته و کارهای انجام نشده و نه در آینده که فردا انجام می دهیم.

 مراقب باشیم دلی نشکند این روزها خیلیها با مشکلات مالی، خانوادگی، جسمی و روحی مواجه هستند اگر مانتوی گرانی میپوشیم ببینیم توی کلاس چند نفر مدتهاست حتی یه مانتوی ساده هم نخریدند بپوشند اگر از مسافرتها می گیم شاید خیلیها سالهاست جایی نرفتند اگر از اشپزی و غذاهای متنوع و لذیذ ظهر و شاممون می گیم مراقب باشیم شاید خیلی ها ساده ترین غذاها سر سفرشون هست. حتی با ماشین مدل بالا این طرف و اون طرف می ریم، نزدیک حوزه که رسیدیم جلوتر پارک کنیم شاید کسانی باشند حتی کرایه رفت و آمد هم نداشته باشند. حواسمون به اطرافیانمون بیشتر باشه شاید این روزها برای ما هم تکرار بشه

عاقبت به خیری

این داستان واقعی خانواده ای است که خیلی ها دوست داشتند مثل این خانواده زندگی کنند ولی سرانجام تلخ این خانواده همه رو به بهت و حیرت فرو برد.

امیر صاحب چند هتل و تالار پذیرایی بود اکثر مراسمات عروسی و …در این هتل ها انجام می شد خیلی ها افسوس زندگی امیر رو می خوردند. سامان و ساسان پسرهای امیر بودند. و قرار بود برای زندگی به خارج از کشور بروند اما نمی دانستند چه چیزی در انتظارشان هست.

نزدیک چهارشنبه سوری بود پلیس به صورت گسترده درباره عواقب چهارشنبه سوری و مشکلات آن به خانواده ها تذکر داده بودند، اکثر خانواده ها سعی می کردند فرزندانشان را از رفتن در خیابان و مشکلاتش باز بدارند و امیر هم مثل خیلی از پدرهای دیگر از رفتن سامان به خیابان جلوگیری کرد. جر و بحث بین امیر و سامان بالا گرفت ولی امیر اجازه رفتن نداد و سامان هم ناراحت به اتاقش رفت. امیر نمی دانست قراره چه اتفاقی رخ بده، نمی دانست به زودی تمام زندگیش از دست خواهد رفت. شب وقتی مادر سامان برای خوردن غذا سامان را صدا کرد سامان در را باز نکرد وقتی در اتاق سامان را باز کرد جیغ کشید و از حال رفت، امیر با صدای جیغ، خود را به اتاق سامان رساند ولی باورش نمی شد سامان خود را حلق آویز کرده بود. پدر شوکه شده بود و مادر سامان باورش نمی شد میوه ی دلش را از دست داده و تمام ارزوهایش برباد رفته، مادر سامان امیر را مقصر مرگ سامان می دانست و تمام فامیل به خاطر این کار امیر  را سرزنش می کردند اما این فشار و شوک باعث شد امیر هم نتواند طاقت بیاورد و دو روز بعد از مرگ سامان در یکی از هتل ها خود را حلق آویز کند و برگ زندگی او هم پایان یافت. و این اتفاق نه برای ان خانواده بلکه برای اقوام و حتی مردم شهر غیر قابل باور بود. و مادر سامان کارش به جنون کشید و در بیمارستان بستری شد و ساسان هم تصمیم به خودکشی گرفت که موفق نشد. و این سرنوشت خانواده ای شد که تا چند ماه قبل بعضی ها افسوس زندگی انها را می خوردند. نمی دانم چه چیزی باعث این فاجعه شد و نمی توان قضاوت کرد ولی مسلما اگر دستورات دین در زندگی این شخص پیاده می شد هیچگاه این اتفاق رخ نمی داد اما هیچ گاه انسان نباید به خود مغرور شود و هر لحظه نگران عاقبت کار خویش باشد و به فرموده امام صادق علیه السلام«وَ أَنْ تَغْتَرَّ بِحِلْمِهِ عَنْكَ» می‌خواهی عاقبت بخیر شوی، به حلم خدا مغرور نشو. (عیون‏أخبارالرضا، ج‏۲، ص‏۴)

به کجا چنین شتابان

چند سال پیش وقتی فقط 5 یا6 سال داشتم وقتی بیرون از منزل جایی می رفتم دوست داشتم چادر سرم باشه  اگر خانمی رو با مانتو می دیدیم برام جای سوال بود که چرا چادر سرش نیست خوب می گفتن مانتو گشاد هست و پوشیده و اسلام منع نکرده. کم کم دیدم تعداد مانتویی ها، زیاد و چادری ها کم می شد و همه همین رو می گفتند. چند سال که گذشت دیدم همین افرادی که مانتوی مشکی گشاد می پوشیدند حالا مانتوی روشن، کوتاه چسبان می پوشند و میگن باید زن آزادی داشته باشه چه اشکالی داره زن رنگ روشن بپوشه. و رسید به جایی که به جای مقنعه، روسری و سرانجام شال و کلاه و حالا به بهانه باد زدن روسری از سر می افته. بله کار به جایی رسیده که برای شل حجابی رقابت ایجاد شده هر وقت از خانه بیرون می روم یکی از همسایه ها را با وضعیت عجیب که باورم نمیشه فلانی باشه می بینم. خانمی که بسیار مذهبی بودند و همیشه چادر سرشان بود روزی در خیابان دیدم بلوز و شلوار تنگ باورم نمی شد چرا اینقدر عوض شدیم، چه چیزی باعث شده چوب حراج به عفت و حیای خود زدیم، واقعا به کجا چنین شتابان.

در حدیثی از امیرمؤ منان على علیه السلام مى فرماید:اءشدّ الذّنوب ما استَهان به صاحبه؛ بدترین گناهان ، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.  کلمه التقوی، ج2، ص294