مار ا چه شده

هر هفته جلسه قران در مسجد محله ما برگزار میشه این هفته برنامه قرآن مسجد، به ما رسید خدا توفیق داد که بتونم در این جلسه شرکت کنم. این چند روز تمام ذهنم درگیر این بود که برای غدیر چه کاری از دستم برمیاد انجام بدم دیروز وقتی این برنامه (جلسه قرآن) پیش آمد با خودم گفتم بعد از اتمام جلسه چند دقیقه ای در مورد غدیر و فضایلش مطالبی بگم که حداقل افرادی که خبر ندارند از ثوابش محروم نشوند.

چون پذیرایی هم با من بود برنامه ریزی کردم که بعد از اتمام قرآن اول پذیرایی و بعد هم شروع به گفتن مطالب کنم اما همسایه های عزیز بعد از نوش جان کردن چای و …. سر صحبت را باز کرده و هر کدام از خرید و کارهای روزمره وکم کم بحث قرعه کشی را پیش کشیدند من که کلی مطلب برای گفتن اماده کرده بودم نمی دونستم چطوری بحث رو عوض کنم به یکی دو نفر که کنار دستم بودند گفتم برای غدیر چند دقیقه ای صحبت کنم دیدم استقبال نکردند و با بی رغبتی اونها روبه رو شدم اصلا انتظار نداشتم که در مسجد و نزدیک چنین عید بزرگی این گونه رفتار کنند واقعا ما را چه شده؟؟؟؟ آیا قرعه کشی، گفتن حرفهای روزمره انقدر مهمه که به غدیر بزرگترین عید شیعیان ترجیح میدیم. ساعتها فکر کردم که چرا  اینگونه رفتار میکنیم  این همه نعمت، رفاه اما هیچ کس از زندگی خودش راضی نیست شاید عامل اصلی تمام اینها این است که از ائمه فاصله گرفتیم و اگر هم مراسم جشن یا عزاداری برای معصومین برگزار میکنیم فقط به این کارها عادت کردیم و یا حاجتی داریم این مراسم را برپا می کنیم اما نه به خاطر خود ائمه.