آیا بلاهای طبیعی مانند زلزله وسیلاب اثر گناهان است؟

از منظر دینی هر فعلی از انسان سر می‌زند علاوه بر اثر ظاهری که برای ما قابل درک است دارای اثر باطنی است که بخش زیادی از آن در قیامت که همه چیز آشکار میشود روشن خواهد شد لذا قرآن کریم وقوع بعضی از آثار قحطی ها و گرانی ها را به کارهای انسان نسبت میدهد

ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ (روم:۴۱)  

فساد، در خشکی و دریا آشکار شده است بخاطر کارهایی که مردم انجام داده اند؛ تا نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (بسوی حق) بازگردند!

ازطرف دیگر فرمود اگر اهل تقوا واعمال خیر باشند خداوند برکات را بر آنها نازل میکند

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ(اعراف:۹۶)و اگر اهل آبادیها، ایمان بیاوردند و تقوا پیشه کنند، برکات آسمان و زمین را بر آنها نازل میکنیم

اما توجه به این نکته مهم است که طبق بیان قرآن کریم آنچه از مصیبت وبلاها بر سر انسان نازل می‌شود دودسته است 

دسته اول بخاطر عملکرد انسانهاست  

وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ (شوری:۳۰)  

آنچه از مصیبت به شما میرسد بخاطر اعمالی است که انجام داده اید، و بسیاری را نیز عفو می‌کند!

دسته دوم ازقبل بر انسانها نوشته شده است زیرا دنیا محل ابتلا وامحتان است

مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ (حدید:۲۲)  

هیچ مصیبتی (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روی نمی دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر برای خدا آسان است!

اما اینکه فلان زلزله یا سیلاب برای امتحان و آزمایش است ویا بخاطر عملکرد ما مشخص نیست وجز خداوند متعال واولیا خاص او کسی نمی‌داند

نکته مهم؛ بلاها و گرفتاری ها انواع و اقسام مختلفی دارد لذا کسی می‌خواهد قضاوت کند آیا قومی یا گروهی بیشتر به بلاها گرفتار هستند یا نه باید به مجموعه این بلاها اشراف داشته باشد وگرنه اینکه مثلا زلزله یا سیلاب را می‌دانیم وبه بعضی اشراف نداریم گمان کنیم بر ملتی بلا بیشتر میرود قضاوت نادرستی است

@aligelayri

 زندگى زاهدانه حضرت مسیح در كلام اميرالمومنین علی علیه السلام

✍? حضرت مسیح(علیه السلام) در زمانى ظهور کرد که دنیاپرستان بنى اسرائیل زندگى پرزرق و برق، سفره هاى رنگین، کاخ هاى پرتجمل، همسران زیبا، لباس هاى زینتى و مرکب هاى گرانبها داشتند.

 حضرت مسیح(علیه السلام) براى این که هشدارى به همه آن ها بدهد و از آن زندگى که مایه هزار شور و شر و گرفتارى در زنجیرهاى اسارت بود به یک زندگى ساده و عاقلانه و کم هزینه متوجّه سازد، این راه سخت را براى خود برگزید 

?اميرالمومنين (ع) براى ارائه الگوى مناسب به سراغ زندگى بسیار زاهدانه عیسى بن مریم مى رود و در سیزده جمله کوتاه، تمام بخش هاى این زندگى زاهدانه را خلاصه مى کند; 

همان زندگانى عجیبى که تصورش براى ما مشکل است; 

تا چه رسد به عمل کردن آن.  در خطبه ١٦٠ اينگونه مى فرماید: 

 او (مسيح) سنگ را بالش خود قرار مى داد; 

لباس خشن مى پوشید; 

غذاى ناگوار مى خورد; 

نان خورش او گرسنگى، 

چراغ شب هایش ماه، 

سر پناه او در زمستان مشرق و مغرب زمین بود 

(صبح ها در طرف غرب و عصرها در طرف شرق رو به آفتاب قرار مى گرفت) 

میوه و گل او گیاهانى بود که از زمین براى چهارپایان مى روید; 

نه همسرى داشت که او را بفریبد و نه فرزندى که (مشکلاتش) او را غمگین سازد; 

نه مالى داشت که او را به خود مشغول دارد 

و نه طمعى که خوارش کند; 

مرکبش پاهایش بود و خادمش دست هایش❗️

@nahjolbalaqh_hekmat

در همه حال بین رحمت و غضب خدا هستیم