چهل حدیث زیارت کربلا

بسم الله الرحمن الرحیم

فصل اول

اهمیت زیارت امام حسین علیه السلام

1-خیرخواهی خداوند

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ

امام صادقعلیه السلام فرمودند: هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد.(وسائل الشیعه/ج14/ص496)

2-حسرت در روز قیامت

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا یَرَى لِمَا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می کند ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامیکه می بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می شوند. (وسائل الشیعه/ ج14/ص424)

3-زیارت خداوند

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ

امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس اباعبدلله علیه السلام را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است. ( تهذیب‏ الأحکام ج : 6 ص : 46)

4-همسایگی با اهل البیت(علیهم السلام)

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع

امام صادق علیه السلام فرمودند:هر که می خواهد در جوار پیامبرش(صلی الله علیه وآله) و جوار امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه (علیهاالسلام) باشد، زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکند. ( وسائل الشیعه/ج14/ص425)

5-زیارتی بهتر از حج

عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ فِی فَضْلِ زِیَارَتِهِ لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ أَحَدٌ وَیْحَکَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَ إِنْ کَانَ کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْإِحْرَامَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: بخدا قسم، اگر درفضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با شما سخن می‌گفتم، قطعا، حج را بطور کلی رها می کردید، و هیچکدام از شما حج نمی رفت، مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از اینکه مکه را حرم خود بگیرد، کربلا را حرم امن و مبارک خود گرفت، ابن ابی یعفور عرضه داشت؛ خداوند حج بیت الله را بر مردم واجب نمود در حالیکه ذکری از زیارت امام حسین علیه السلام نیاورد، حضرت فرمودند: اگر چه این گونه است، چرا که این چیزی است که خداوند آن را چنین قرار داده است، آیا نشنیده ای کلام امیرالمومنین علیه السلام را که: همانا کف پا( باطن قدم) سزاوارتر به مسح کشیدن نسبت به روی پا می باشد، لیکن خداوند مسح ظاهر پا را بر بندگان واجب نموده است، آیا نمی دانی که احرام بستن اگر در حرم بود، بهتر می بود، لیکن خداوند احرام بستن را در غیر حرم مفروض نمود.(وسائل الشیعه/ج14/ص514)

فصل دوم

آثاروبرکات زیارت امام حسین علیه السلام

6-اگر مردم می دانستند…

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ زَارَهُ شَوْقاً إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ

محمد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام روایت کرده: اگر مردم می دانستند، زیارت امام حسین علیه السلام چقدر فضیلت و ثواب دارد، بدرستیکه از شوق می مردند و نفسهایشان از روی حسرت بند می آمد. گفتم: چقدر فضیلت دارد، حضرت فرمودند: هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد، خدا برایش هزار حج مقبول و هزار عمره مبرورة و اجر هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد،می نویسد. ( وسائل الشیعه/ ج14/ص453)

7-کمترین ثواب زائر کربلا

قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أَدْنَى مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

- امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: کمترین آنچه از ثواب که به زائر اباعبدلله علیه السلام کنار نهر فرات داده می شود آنگاه که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که آنچه از گناهان پیش فرستاده و بعداً می فرستد (گناهان گذشته و آینده او) آمرزیده می شود.(الکافی/ ج4/ص582)

8-استغفار اهل بیت(علیهم السلام)برای زائران

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَبْنَ مُحَمَّدٍ ع یَقُولُ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِ مُعَسْکَرِهِ وَ مَنْ حَلَّهُ مِنَ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ وَ یَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ دَرَجَاتِهِمْ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ سَکَنَهُ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ آبَاءَهُ ع أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ یَعْلَمُ زَائِرِی مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ لَکَانَ فَرَحُهُ أَکْثَرَ مِنْ غَمِّهِ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا حسین بن علی علیهما السلام از نزد پروردگارش نگاه می کند به موضع اردوگاهش و محلی که شهدا با او قرار دارند و به زائرانش نیز نظر می اندازد، در حالی که ایشان بخوبی آنها را و نامهایشان و نام پدرانشان و درجات آنها و منزلت آنها را نزد خداوند، بهتر از احدی از شما نسبت به فرزندانش می شناسد، و بدستیکه امام حسین علیه السلام می بینید چه کسی ساکن کربلا شده (جهت زیارت) و برای او استغفار می کند و از پدران بزرگوارش می خواهد برای او استغفار کنند و می فرماید: اگر زائر من می دانست، آنچه را که خداوند برای او مهیا نموده است شادیش بیشتر از غمش می شد و همانا زائر امام حسین علیه السلام از زیارت برمی گردد در حالیکه هیچ گناهی بر او باقی نمی ماند.(وسائل الشیعه/ج14/ص423)

9-شادی دل اهل بیت(علیهم السلام)

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ …ٍ وَ لَوْ یَعْلَمُ الزَّائِرُ لِلْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ ع وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ قَدَمُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْئاً فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ فِی دَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ یُوَکَّلُ بِهِ مَلَکٌ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى الزِّیَارَةِ أَوْ یَمْضِیَ ثَلَاثُ سِنِینَ أَوْ یَمُوتَ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِهِ

- از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر زائر امام حسین علیه السلام می دانست بواسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و بر امیرالمؤمنین علیه السلام و بر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می دانست آنچه از دعای ایشان بواسطه زیارتش، هنگامیکه برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می بود و همانا زائر امام حسین علیه السلام از این مسافرتش بر می‌گردد و گامش برروی چیزی نمی آید مگر اینکه برای او دعا می کند و هنگامیکه خورشید بر اومی تابد، گناهانش را از بین می برد، همانطور که آتش هیزم را از می سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی گردد در حالیکه هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی رسد و فرشته ای بجای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد،یا اینکه 3 سال بگذرد یاتا وقتی که بمیرد.(مستدرک الوسائل/ج10/ص343)

10-برکت در روزی وطول عمر

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ

- امام باقر علیه السلام فرمودند: شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امرکنید، چرا که زیارتش روزی را افزون می کند و عمر را طولانی می گرداند و بلاها و بدیها را دفع می کند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او ازجانب خدا داشته باشد،واجب است.(تهذیب الاحکام/ج6/ص42)

11-ضمانت امیرالمؤمنین(علیه السلام)

عن أبی عبد الله ع قال إن لله عز و جل ملائکة موکلین بقبر الحسین ع فإذا هم الرجل بزیارته أعطاهم ذنوبه فإذا أخطأ محوها ثم إذا أخطأ ضاعفوا له حسناته فما تزال حسناته تضاعف حتى توجب له الجنة ثم اکتنفوه فقدسوه‏ و ینادون ملائکة السماء أن قدسوا زوار قبر حبیب حبیب الله فإذا اغتسلوا ناداهم محمد ص یا وفد الله أبشروا بمرافقتی فی الجنة ثم ناداهم أمیر المؤمنین علی ع أنا ضامن لحوائجکم و دفع البلاء عنکم فی الدنیا و الآخرة ثم اکتنفوهم عن أیمانهم و عن شمائلهم حتى ینصرفوا إلى أهالیهم

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا برای خداوند عزوجل ملائکه ای موکل نزد قبر امام حسین علیه السلام می باشد، هنگامیکه احدی قصد زیارتش را می نماید، گناهانش را به آنها عطا می کند و همینکه گام برمی دارد آن گناهان را محو می کند، پس هنگامیکه گام برمی دارد حسناتش را مضاعف می نماید، همچنان حسنات او مضاعف می‌گردد تا اینکه بهشت بر او واجب می شود، سپس او را میان خود در برمی گیرند و او را مقدس می گرداند و ملائکه آسمان ندا می کنند که زوار قبر حبیب و حبیب خداوند را مقدس بدارید، هنگامیکه غسل می کنند حضرت محمد (ص) آنرا ندا می کند. بشارت باد شما را بر همراهی با من در بهشت پس آنها را امیرالمؤمنین علیه السلام ندا می کند من حوائج شما و دفع بلا از شما را در دنیا و آخرت ضامن هستم پس آن ملائکه زائران را از جانب راست ایشان و چپ ایشان، آنها در بر می گیرند تا اینکه به سوی اهل خود برمی‌گردند.( ثواب الاعمال /ص92 )

ادامه »

#قلم_ خودم

#راهی_ کربلا

اسم کربلا که میومد بغض راه گلومو میگرفت ارزو می کردم ای کاش منم می تونستم برم کربلا. هر کی می رفت کربلا دلم آتیش میگرفت خیلی خودمو نگه میداشتم و به روی خودم نمی آوردم میرفتم یه گوشه ای و گریه می کردم اگه مکه می رفتن انقدر ناراحت نمی شدم ولی هر کی می رفت کربلا خیلی غبطه میخوردم. مادرم خیلی ارزوی کربلا داشت تا اینکه یه روز از طرف مدرسه گفتند قراره ببرند کربلا همه خوشحال شدند چند نفری همون موقع اسم نوشتند. گفتن اربعین می برند ته دلم روشن بود که میرم ولی اون موقع شرایطش مهیا نبود به خواهرم گفتم خیلی موافق نبود دنبال راهی میگشتم که بتونم برم ولی کسی همراهی نکرد بعدش خبر دار شدم قراره عید ببرند. بازهم نمی تونستم چون عید مرتب خونمون مهمون می اومدند و من نمی تونستم کلی گریه کردم گفتم اقاجون تو بخوای میشه. تا چند روز پیش یکی از دوستام کفت قرار 10 روز دیگه برم کربلا خیلی دلم سوخت گفتم بازم…

اخه باباش مدیران کاروان هست و مرتب زائر می بره فکر کردم خانوادگی میخوان برن، تا اینکه یه روز خدا به دلم انداخت نکنه از طرف مدرسه که قرار بوده ببرند همونه اتفاقی دیدمش گفتم قراره خانوادگی برید گفت نه ازطرف مدرسه، گفتم مگه قرار نبوده عید برید گفت نه عوض شده قرار 15 بهمن برن. خیلی خوشحال شدم گفتم به نظرت جادادره گفت یه نفر انصراف داده . سریع رفتم پیش مسئول کاروان و گفتم منم می تونم ثبت نام کنم یکم بهم نگاه کرد وگفت تا حالا کجا بودی الان می خوای اسم بنویسی بهش گفتم فکرنمی کردم بهمن ببرند گفت باید به مدیر کاروان زنگ بزنم وببینم چی میگه سریع به بابا زنگ زدم و جریان رو گفتم بابام گفت اشکالی نداره برو، ببین اگه امکان داره برای مادرتم بنویس، قبلا تو فکرش بودم ولی گفته بودن خانوادگی نمیشه دوباره رفتم پیش مسئولمون، گفت صحبت کردم می تونید بیایید، گفتم مادرم چطور گفت اشکالی نداره وقتی اینو گفت، فقط می خواستم همون جا سجده شکر به جا بیارم خیلی از امام حسین تشکر کردم . تو حال وهوای خودم بودم که برگشت گفت زودتر مدارکتون رو تا یکشنبه به دستمون برسونید گذرنامتون اماده هست گفتم نه ولی اماده می کنم اون روزچهارشنبه بود و معمولا سه چهار روز گذرنامه طول میکشه و اونها گفته بودند فقط یکشنبه در غیر اینصورت نمیشه سریع رفتیم عکس و فرم وهمه ی کارها رو انجام دادیم و فقط دعا میکردم زودتر گذرنامه اماده بشه و مشکلی پیش نیاد خیلی نذر کردم به مادرم سپردم به محض اینکه اوردند بیار حوزه  تا به مسئولش بدم شنبه منتظر شدیم خبری نشد ویکشنبه شد اون روز به قدری برف اومد که تمام راهها بسته شده بودرفتم حوزه  ومنتظر بودم که مادرم گذرنامه رو بیاره خودم از صبح چند بار اداره پست زنگ زدم دیدم کسی گوشی رو برنمی داره تا چند بار تماس بالاخره یکی گوشی رو برداشت گفتم ببخشید قرار بوده امروز گذرنامه هامون رو بیارن ولی هنوز نیاوردند گفت امروز تمام ادارات تعطیله وقتی اینو گفت انگار آب سردی روی من ریختند باورم نمیشد یعنی باید خداحافظی می کردم تصمیم گرفتم برم اداره گذر مسئولش بارکد گذر بهم داد گفت برو اداره پست استان ، اول میبرن اونجا شاید هنوز انتقال نداده باشند ناامید نشدم و ته دلم روشن بود رفتم اونجا ولی متاسفانه گفت فرستادم منطقه خودتون نمی دونم چه حالی داشتم وحکمتش چی بود  نفهمیدم ولی ناامید نشدم گفتم خودم به هر قیمتی است میرم اداره پست از نگهبانشون میگرم دوباره تماس گرفتم چند بار از صبح تماس گرفته بودم تا به محض اینکه تماس گرفتم گفت خانم میشه10 دقیقه دیگه تماس بگیرید چند نفر رو فرستادیم اگه بتونند در رو باز کنند گذرنامه ها رو بیارند بهتون خبر میدیم گفتم اقاجون تو منو طلبیدی فدات بشم وچند دقیقه بعد تماس گرفتند و گفتند میفرستیم براتون نگران نباشید واقعا بهترین لحظه ی زندگیم بود و خدارو شکر که تونستم زائر اقا بشم ولی با کمی دردسر.

اگر قابل باشیم دعاگوی همه ی کوثرنتی هستم.

شبهه مهدویت

 شما از طرفی معتقد به تحریف کتب آسمانی غیر قرآن هستید و از طرفی در بحث مهدویت به آنها استناد و استشهاد می‌کنید. این تناقض چگونه قابل دفع است ✍ پاسخ: ? اولا در باب مهدویت منابع اسلامی به حدی غنی هست که نیاز به منابع غیر اسلامی نداریم. ? ثانیا آنچه از کتب ادیان استناد می‌شود صرفا از باب تایید است نه اثبات. ? ثالثا کسی نگفت تمام مطالب کتب ادیان پیشین غیر واقعی هست بلکه تعبیرِ تحریف یعنی بخش‌هایی از آن تحریف شده است. ? رابعا تشخیص عدم تحریف بخشها، تطبیق آن با منابع اسلامی‌ست. ?خامسا استشهاد به کتب ادیان دیگر برای جلب و هدایت اهل ادیان دیگر به اسلام است با تمسک به این مشترکات و بشارات. ? @gelayeri_babolkenari

اولین کسی که وارد بهشت می‌شود به احسن صورت و اکمل هیأت زهرا(س) است

حضرت آیت‌الله حسین وحید خراسانی :وظیفه مسلمانان نسبت به حضرت زهرا سنگین است

وی با بیان این‌که هر مسلمانی وظیفه‌اش نسبت به فاطمیه و حضرت زهرا(س) بسیار سنگین است، به بیان وظایف مسلمانان نسبت به مسأله شهادت حضرت زهرا(س) اشاره کرد و اظهار داشت: پیامبر اسلام در حدیثی که از سوی  عامه نقل شده است، فرمودند؛ نخستین کسی که وارد بهشت می‌شود حضرت زهرا(س) است.

این مرجع تقلید با تأکید بر این‌که اسبق السابقین و افضل الافضلین پیامبر اسلام است، ابراز کرد: «اول من یدخل الجنه» پیامبر است و ایشان فرمودند؛ من وارد بهشت می‌شوم اما جلوتر از من دخترم فاطمه(س) است.

* پیامبر علت محدثه و حضرت زهرا علت مبقیه است

استاد برجسته درس خارج حوه علمیه با بیان این‌که حضرت زهرا(س) چه کرده که جلوتر از پیامبر(ص) وارد بهشت می‌شود، گفت: با بعثت پیامبر(ص) غرض از خلقت و ثمره تشریع و دیانت محقق شد؛ پیامبر(ص) علت محدثه و حضرت زهرا(س) علت مبقیه است.

آیت‌الله وحید خراسانی تأکید کرد: تمام ماحصل انبیا از آدم تا خاتم منحصرا به وجود حضرت زهرا(س) باقی ماند؛ اگر فاطمه(س) نبود ائمه اطهار(ع) نیز نبودند.

* باقی ماندن نسل پیامبر و دین خدا به خاطر وجود فاطمه است

استاد برجسته تفسیر قرآن تصریح کرد: باقی ماندن نسل پیامبر(ص) و دین خدا در جهان به وجود فاطمه(ص) است.

وی با اشاره به روایتی مبنی بر این‌که روز قیامت که همه وا نفسا می گویند حضرت زهرا(س) به احسن صورت و اکمل هیأت وارد بهشت می‌شود و همه غرق در تعجب از آن عظمت می‌شوند، افزود: اگر دنیای عامه همین روایت را بفهمند کافی است.

* ضرورت بزرگداشت ایام شهادت حضرت زهرا

این مرجع تقلید بر ضرورت بزرگداشت شهادت حضرت زهرا(س) تأکید کرد و گفت: هر مسلمانی باید بداند روز شهادت حضرت زهرا(س) چه روز بزرگی است و وظیفه خود را در قبال این روز بزرگ بشناسد.

استاد برجسته درس خارج حوه علمیه با اشاره به روایات خاصه در مورد حضرت زهرا(س)، سرّ نامگذاری فاطمه به زهرا را مورد توجه قرار داد و گفت: حضرت علی(ع) در این باره فرمودند؛ فاطمه، زهرا نامیده شد چون خدا او را از نور عظمت خود خلق کرده است.

آیت‌الله وحید خراسانی با تأکید بر این‌که همه آسمان‌ها و زمین به نور حضرت زهرا(س) منور شد، ابراز کرد: چشم‌های ملائکه از دیدن آن نور درمانده شد و تمام آنها به تابش نور صدیقه زهرا(س) به سجده افتادند و گفتند خدایا این نور چیست؟ خدا فرمود این نوری از نور من است و ساکن کردم او را در سماء، خلق کردم او را از عظمت خود، بیرون می‌آوردم او را از صلب نبییّ که برتر از همه انبیا است و از همین نور خارج می‌کنم ائمه‌ای که اقامه می‌کنند امر مرا و هدایت به حق می‌کنند.

* هرچه برای حضرت زهرا مراسم برگزار شود، کم است

وی با انتقاد از کسانی که به هیأت‌ها و مراسم‌های شهادت حضرت زهرا(س) ایراد می‌گیرند، گفت: یک عده عوام پیدا شدند در ذهن‌ها رخنه‌ ایجاد می‌کنند که این هیأت‌ها و این تشکیلات برای شهادت حضرت زهرا(س) زیاد است؛ دوران بی سوادی دوران ما است.

این مرجع تقلید وظیفه طلاب و علمای حوزه علمیه را در شناساندن حضرت زهرا(س) و برپایی مراسم سوگواری در ایام فاطمیه سنگین ارزیابی کرد و اظهار داشت: علما و طلاب به مردم بفهمانند آنچه که در این ایام صورت می‌گیرد، کم است.

آیت‌الله وحید خراسانی با اشاره به روایتی از امام علی(ع) مبنی بر عظمت حضرت زهرا(س)، گفت: والله هر کاری بکنید خلأ این مصیبت را پر نمی‌کند، همه آل‌الله ذره‌ای در مقابل این کلمه هستند؛ همه ائمه(ع) میوه درخت حضرت زهرا(س) هستند اما کجا حق ایشان ادا شد؛ اولین کسی که وارد بهشت می‌شود به احسن صورت و اکمل هیأت زهرا(س) است اما پهلو شکسته و بازو ورم کرده.

پایگاه حوزه

وَ يُرَجِّى التَّوْبَةَ بِطُولِ الْأَمَلِم (حکمت:۱۵۰)

ازانان مباش که بخاطر آرزوی طولانی توبه را به تاخیر می اندازد

:four_leaf_clover:شرح قسمت دوم:four_leaf_clover:

یرجی یعنی به تاخیر می اندازد و امل به معنای آرزوست
گاهی انسان کاری را انجام میدهد ونتیجه آنرا انتظار دارد چنین امری پسندیده است که از آن به امید تعبیر میکنند
زمانی انسان بدون انجام مقدمات کار منتظر نتیجه است چنین چیزی ناپسند است که به آن آرزو گفته میشود
کسی که کاری انجام نمیدهد و بدنبال نتیجه مطلوب است بر آمال و آرزو تکیه میکند مانند دانشجویی درس نخواند وخیال کند نمره خوبی میگیرد یا کشاورزی زراعت نکارد گمان کند محصول خوبی بدست می اوردوانسانی که عمل نیک انجام نداده باشد وبه آرزو دل خوش کند چون خیال میکند به آنچه میخواهدمیرسدغرق در آرزوی خود میشودوچنین کسی یا به فکر توبه نیست یا اگرباشد سعی میکند به تاخیر بیاندازد
☘یعنی در حقیقت به آرزوی خویش تکیه میکندنه به عمل خویش حضرت درنامه سی ویک میفرماید بر آرزو تکیه نکن که آن بضاعت احمقان است

☘دراینجانیزحضرت هشدار میدهد از آنان نباشید که بخاطر آرزو توبه را به تاخیر میاندازند زیرا بدون عمل کاری درست نمی‌شود
:id:@aligelayeri

ولادت حضرت از دیدگاه شیعیان

ولادت حضرت مهدى (عج الله و تعالی فرجه و الشریف)قطعى است‏ و اما اين ادعا كه هيچ كس از وجود پسرى براى «حسن بن على» خبر نداده، مطلبى است بسيار نادرست و مخالف با واقع، بلكه اطمينان به وجود فرزندى به نام «مهدى» براى «حسن بن على»، بيشتر از اطمينانى است كه در باره وجود ساير فرزندان افراد از راههاى متعارف حاصل مى‏گردد. به خاطر اينكه اثبات ولادت فرزند، براى انسان از چندين راه ممكن است:

اول: به اين طريق كه قابله و يا زن ديگرى در هنگام ولادت حاضر شود و در حضور مردم به فرزند بودن مولود، براى شخص مورد نظر، تصريح كند.

دوم: صاحب فراش اعتراف كند كه صاحب فرزندى گرديده است.

سوم: دو نفر مسلمان عادل شهادت دهند كه پدر، اقرار به وجود فرزند كرده است.

در مورد «مهدى» همه اين راهها به اثبات رسيده است. به اين گونه كه گروه زيادى از اهل فضل و علم و از مردان و زنان متدين و با خدا، همواره از «حسن بن على» نقل كرده‏اند كه شخص وى به وجود فرزندى به نام «مهدى» اعتراف نموده و در حضور آنان به امامتش بعد از خود تصريح كرده است. و به بعضى  از آنان «مهدى» را در حال طفوليت و به بعضى ديگر در حالى كه به صورت جوان نورسى بوده، نشان داده است.

و نيز اين مطلب به اثبات رسيده كه شخص «مهدى» پس از پدرش، پرسشهاى شيعيان را پاسخ مى‏داده و به آنان امر و نهى مى‏كرده و شيعيان، وجوه مالى خود را به نمايندگان وى تسليم مى‏كرده‏اند.

( شيخ مفيد، ده انتقاد و پاسخ پيرامون غيبت امام مهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف، مترجم محمد باقر خالصى‏، چاپ: دوم‏، ناشر: جامعه مدرسين‏، قم‏، 1378 ش‏، ص33.)

اشخاصی که حضرت را در کودکی دیده اند:

(1) محمد بن اسماعيل كه از پيرمردان سادات و متوطنين عراق بود روايت كرد من خود، فرزند حسن عسكرى را كه خوردسال بود در ميان دو مسجد ديدم.

 (2) موسى بن محمد كه او هم از نواده‏گان حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام)است روايت كرده حكيمه دختر حضرت جواد (علیه السلام)و عمه حضرت عسكرى (علیه السلام)ميگفت من خود قائم آل محمد را در شب ميلاد و پس از آن زيارت كردم.

 (3) حمدان قلانسى گفته از ابو عمرو عمرى پرسيدم حضرت ابو محمد رحلت كرد؟ گفت آرى و ليكن يادگارى پس از خود باقى گذارد كه گردن او اين قدر است.

 (4) فتح مولاى زرارى گفته از ابو على بن مطهر شنيدم كه حضرت ولى عصر را ديده و اندام او را براى من توصيف مي كرد.

(5) ابو عبد اللَّه صالح گويد حضرت ولى عصر را در هنگامى كه مردم خود را به حجر الاسود نزديك مى كرده و به استلام آن بر يك ديگر سبقت ميگرفتند زيارت كردم ميفرمود اين مردم باين گونه هجوم، مأمور نشده‏اند.

(شيخ مفيد، ارشاد، مترجم محمدباقر ساعدى خراسانى‏، ناشر: اسلامية ، مكان نشر: تهران‏، 1380 ش،‏ ص680)

(6) عمرو اهوازى گويد: امام حسن عسكرى (علیه السلام)پسرش را به من نشان داد و فرمود: اين پسر امام شما است بعد از من.

(7) ضوء بن على عجلى از مردى پارسى كه نامش را برده، گويد: به سامراء آمدم و ملازم در خانه ابى محمد امام عسكرى (علیه السلام)شدم، مرا خواست و گفت: براى چه آمدى؟ گفتم: به شوق خدمت به شما، به من فرمود دربان باش، گويد: من با خدمتكاران در خانه بودم و سپس ناظر خريد بازار شدم و هر وقت در خانه مردانى بودند من بى‏اجازه وارد مى‏شدم.

گويد: روزى من وارد خانه شدم آن حضرت در اطاق مردان بود و در اطاق حركت و جنبشى بود، به من فرياد زد: به جاى خود باش و حركت نكن، من جرأت نكردم درون يا بيرون آيم و كنيزى از اطاق خارج شد و با او چيز سر پوشيده‏اى بود، سپس به من فرياد زد: درون بيا، من وارد شدم و به آن كنيزك فرياد زد و برگشت به او فرمود:

آنچه با خود دارى از پرده بر آور، روپوش از پسر بچه‏اى سپيد و خوش رو بر گرفت و شكم مباركش را گشود، موئى از گلو تا ناف در آن روئيده بود سبز نه سياه، و فرمود: اين سرور و امام شما است، و كنيزك او را برد و ديگر تا پس از وفات امام حسن عسكرى (علیه السلام)من او را نديدم‏.

 (8) از احمد بن محمد بن عبد اللَّه گويد: چون زبيرى لعنه اللَّه‏ كشته شد، از طرف امام حسن عسكرى (علیه السلام) صادر شد كه: اين است جزاى كسى كه بر خدا در باره اولياء او دليرى مى‏كند، او گمان مى‏كرد كه مرا مى‏كشد و نسلى نخواهد داشت، چطور نيروى حق را در باره خود ديد؟ و براى آن حضرت پسرى آمد و نامش را (م ح م د) نهاد، ولادت او در سال 256 بود.

(9) محمد بن على بن بلال گويد: فرمانى از طرف امام حسن عسكرى (علیه السلام) دو سال پيش از وفاتش براى من صادر شد و در آن به من از جانشين خود خبر داده بود و باز هم سه روز پيش از وفاتش نامه‏اى به من رسيد و به من از جانشين بعد از خودش خبر داده بود.

(10)ابى هاشم جعفرى گويد: به ابى محمد (امام حسن عسكرى” ع") گفتم: بزرگواريت مرا از پرسش از تو باز مى‏دارد، به من اجازه مى‏دهى چيزى از تو بپرسم؟ فرمود: بپرس، گفتم: اى آقاى من، شما پسرى داريد؟ فرمود: آرى، گفتم: اگر پيش آمدى شد كجا از او پرسش كنم؟ فرمود: در مدينه.

(شيخ كلينى، اصول كافى، مترجم آيت الله كمره‏اى‏، ج2، چاپ: سوم‏، ناشر: اسوه‏، قم‏، 1375 ش‏، باب اشاره، ص543-539).

ولادت حضرت از دیدگاه اهل سنت

1.      حافظ سلیمان حنفی می گوید: خبر معلوم نزد محققان و موثقان این است که ولادت قائم (عج ) در شب پانزدهم شعبان (255 ق) در شهر سامرا واقع شده است.( ینابیع المودة، شیخ سلیمان قندوزی حنفی، ص179.) http://www.islamquest.net

2.      ابن صبّاغ، نورالدين علي بن محمَّد بن صبّاغ مالکي  در باره حضرت عسکري (عليه السّلام) مي­گويد: «وَکانَتْ مُدَّةُ اِمامَتِهِ سَنَتَيْنِ… وَ خَلَّفَ اَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ مِنَ الْوَلَدِ اِبْنَهُ الْحُجَّةَ الْقائِمَ الْمُنْتَظَرَ لِدَوْلَةِ الْحَقِّ وَکانَ قَدْ اَخْفي مَوْلِدَهُ وَ سَتَرَ اَمْرَهُ لِصُعُوبَةِ الْوَقْتِ وَخَوْفِ الْسُّلْطانِ وَ تَطلُّبِهِ للشِّيْعَةِ وَالْقَبْضِ عَلَيْهِمْ»«مدت امامت امام حسن عسکري(علیه السلام)دو سال بود… و او بعد از خودش، فرزندش حجّت قائم (عج الله تعالی فرجه الشریف)را باقي گذاشت که براي حکومت حق، انتظارش کشيده مي شود، پدرش ولادت او را مخفي نگاه داشته و جريانش را مستور کرده بود و آن به علت سختي کار و خوف از سلطان وقت بود که شيعه را جستجو کرده و آنان را بازداشت مي نمود.»
ابن صبّاغ، نسب، ولادت و مادر آن حضرت را نيز مطرح کرده و چنين مي گويد: «وُلِدَ اَبُو الْقاسِمِ مُحَمَّدٌ الْحُجَّةُ بْنُ الْحَسَنِ الْخالِصِ بِسُرَّ مَنْ رَأَي لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبانَ سَنَةَ خَمْسٍ وَخَمْسِينَ وَمأَتَيْنِ لِلْهِجْرَةِ وَأَمّا نَسَبُهُ فَهُوَ اَبُوالْقاسِمِ مُحَمَّدٌ الْحُجَّةُ بْنُ الْحَسَنِ الْخالِصِ بْنِ عَلِيٍّ الْهادِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجَوادِ…» «ابوالقاسم محمد حجت، پسر حسن خالص در سامرا نيمه شعبان سال 255 هجري به دنيا آمد. اما نسبش: او ابوالقاسم «م ح م د» حجّت فرزند حسن خالص فرزند علي هادي، فرزند محمَّد جواد، فرزند علي الرضا، فرزند موسي کاظم، فرزند جعفر صادق، فرزند محمَّد باقر، فرزند علي زين العابدين، فرزند حسين بن علي بن ابي طالب(علیه السلام)است. مادرش ‍ کنيزي است به نام نرجس بهترين کنيز،نام اورا غيراز اين نيز گفته­اند، کنيه­اش ابوالقاسم، لقبش حجّت، مهدي،خلف صالح، قائم، منتظر، صاحب الزمان و مشهورترين آنان همان «مهدي» است».بدين طريق مي بينيم که ابن صبّاغ هم به ولادت آن حضرت اشاره کرده و هم امامت او و امام دوازدهم بودنش را بيان نموده است.

   (ابن صباغ ،علی بن محمد ،الفصول المهمه فی معرفه احوال الائمه ،بیروت ،دارالاضواء،1409ه ق،چاپ دوم ،فصل یازده 281) http://www.pajoohe.com

3.      خواجه محمد پارسا در کتاب فصل الخطاب گفته است: یکی از اهل بیت ابو محمد بن عسکری است که فرزندی جز ابوالقاسم که قائم و حجت و مهدی (عج الله و تعالی فرجه و الشریف)و صاحب الزمان نامیده می شود، باقی نگذاشت. او در نیمه ی شعبان سال 255 هجری متولد شد. مادرش نرجس نام دارد. او هنگام شهادت پدرش پنج سال داشت.( ینابیع المودة، شیخ سلیمان قندوزی حنفی، ص179.) http://www.islamquest.net

4.      خیر الدین زرکلی از علمای معاصر اهل سنت نیز در کتاب اعلام می نویسد: او در سامرا به دنیا آمد و هنگام وفات پدرش پنج سال داشت و گفته شده که در شب نیمه شعبان سال 255 به دنیا آمده و در سال 265 هـ . ق، غایب شده است .(الاعلام ج6، ص80). http://www.jamnews.ir

5.      ابن خلکان در وفیات الاعیان می نویسد: ابوالقاسم محمد فرزند حسن عسکری فرزند علی هادی فرزند محمدجواد…. دوازدهمین امام از ائمه ی دوازده گانه شیعه است که به «حجت» معروف است… ولادت او روز جمعه نیمه شعبان سال 255 هـ . ق است.( وفیات الاعیان، ابن خلکان، ج4، ص562). http://www.islamquest.net

6.       محمد بن طلحه شافعی در کتاب «مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول» می‏گوید: «مهدی منتظر در سال 258 هجری در سامرا متولد شد. پدرش حسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن حسین بن علی المرتضی است و امّا نامش محمد و کنیه‏اش ابوالقاسم و از القاب او حجت و خلف صالح و منتظر است و بعد روایاتی را از پیامبر در زمینه مهدی موعود نقل می‏کند مبنی بر اینکه: مهدی از نسل من و از فرزندان فاطمه و هم نام من است و در آخر الزمان قیام می‏کند و زمین را از عدل و داد پر می‏کند بعد از آنکه از ظلم و جور پر شده است و این قیام حتمی است حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد»، (مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول، چاپ مؤسسه البلاغ بیروت، سال 1419 ه.ق، ص 313 ـ 311)

ادامه »

رابطه کارکرد خانواده بر باورهای دینی دختران (15-28) شهر سمنان

کارکردخانواده: مفهومی است که تأثیر مستقیمی بر نیازها، اهداف، رضایت مندي از زندگی و روابط عاطفی خانواده دارد(سیف،1386، ص 71) . مطالعه كاركردهاى خانواده از ديرباز مورد توجه روان‏شناسى قرار گرفته است، به گونه‏اى كه يكى از بخش‏هاى مهم روان‏شناسى خانواده‏درمانى است كه به معضلات خانواده و ناتوانى خانواده در انجام وظايف و كاركردهاى ناقص و شيوه‏هاى درمان آنها مى‏پردازد. در این زمينه روان‏شناسان، خانواده درمانگران وجامعه‏شناسان به بحث و بررسى پرداخته‏اند، و هريك به گونه‏اى براى خانواده كاركردهايى را بيان كرده‏اند. ويليام آگبرن و كلارك تيبيتس  دو تن از جامعه‏شناسان در سال 1934 شش كاركرد اساسى را برای خانواده مورد تأكيد قرار دادند كه عبارتند از: توليدمثل، حمايت و مراقبت، جامعه‏پذيرى، تنظيم رفتار جنسى، عاطفه و همراهى و تأمين پايگاه اجتماعی ( بستان،1383، ص 67) استين هاور و همكارانش، فرايند كاركرد خانواده را در طول پنج بعد مطرح كردند كه عبارتند از: 1. انجام وظيفه؛ 2. ايفاى نقش؛ 3. ارتباط (از جمله ابراز عاطفى)؛ 4. دخالت عاطفى؛ 5. كنترل.

    اگرچه اين دو ديدگاه جامعه‏شناسانه و روان‏شناسانه در مورد كاركرد خانواده نقاط مشتركى با يكديگر دارند، ولى از جهاتى با هم متفاوتند. اما آنچه داراى اهميت است توجه به كاركرد خانواده در هر دو رشته علمى است و اين امر اهميت پرداختن به بحث كاركرد خانواده و انتظارى را كه از خانواده مى‏رود روشن مى‏نمايد.

از دیدگاه پلانتینگا این است که اگر شخصی به شیوه پایه قضیه ای را باور کند، آن قضیه برای او تضمین دارد. پلانتینگا می گوید: باورهای مربوط به ادراکات حسی معمولاً به شیوه پایه اخذ می شوند و غالباً دارای تضمین هستند. این باورها معمولاً توسط قوای شناختی تولید می شوند که سالمند و در محیط شناختی مناسب و مطابق با برنامه ای خوب که به هدف صدق طراحی شده اند، کار می کنند. این مسأله در مورد باورهای مربوط به حافظه و برخی باورهای پیشینی (A prioro beliefs ) و بسیاری از باورهای دیگر صادق است. پلانتینگا بر این گمان است که تضمین بیش تر باورهای ما از این طریق تأمین می شود و تنها در محدوده نسبتاً کوچکی، باورهای ما بر پایه باورهایی دیگر پذیرفته می شوند و تضمین آن ها از این راه به دست می آید. بر اساس طرح آکویناس کالوین باورهای دینی که به واسطه حس خداشناختی فرد به وجود می آیند، می توانند به این شیوه نیز واقعاً پایه باشند. این باورها می توانند برای فرد تضمین داشته باشند؛ تضمینی که غالباً برای حصول معرفت کفایت می کند. حس خداشناختی یک قوّه یا سازوکار یا نیروی مولّد باور است که در شرایط مناسب، باوری را تولید می کند که به لحاظ قرینه ای مبتنی بر باورهای دیگر نیست. در این طرح، قوای شناختی ما به وسیله خدای دانا طراحی و خلق شده اند و از این رو، به بهترین نحو برنامه ریزی شده اند. همچنین هدف از این برنامه ریزی این است که ما به باورهایی صادق درباره خدا برسیم. پس هرگاه این قوه شناختی درست کار کند، به طور معمول، باورهایی صادق درباره خدا تولید می کند. از این رو، این باورها شرایط تضمین را دارند. اگر این باورها به اندازه کافی قوی باشند، معرفت خواهند بود (مایکل پترسون و1376، ص. 236 243(

باور های دینی: هر اعتقادی که منشأ دینی داشته باشد باور دینی گویند؛ مانند باور داشتن به اصول دین از قبیل اعتقاد به خدا و معاد و نبوت و… . (جبران مسعود، الرائد، ج 1، ص 26(. برخورداري همسران از باورهاي ديني و اعتقادي در کارکرد خانواده تأثير اساسي دارد. بيگانگي و بي‌توجهي آنها به اعتقادات و باورهاي مذهبي، باعث مشكلات جدي در زندگي خواهد شد. قرآن كريم مي‌فرمايد: «ô`tBur uÚtôãr& `t㠓̍ò2ό ¨bÎ*sù ¼ã&s! Zpt±ŠÏètB %Z3Y|Ê ¼çnãà±øtwUur uQöqtƒ ÏpyJ»uŠÉ)ø9$# 4‘yJôãr& ÇÊËÍÈ  هر كس از ياد و ذكر من رويگردان شود در زندگي سختي قرار خواهد گرفت.» (طه: 124) پر واضح است كه ذكر و ياد خداوند، از باور و اعتقاد دروني به خالق هستي و ايمان به توحيد بر مي‌خيزد. قرار گرفتن در زندگي سخت و ناگوار مي‌تواند به دليل حرص، ترس و اضطراب حاصل از اين رويگرداني باشد. رويگرداني از باورهاي ديني و اعتقادي، آرامش و لذت را از زندگي مي‌ستاند و موجب حيرت و سرگرداني و احساس پوچي مي‌شود. ممكن است علي‌رغم امكانات مادي و رفاهي خوبي كه دارد، اما زندگي آرام و مطمئني نداشته باشد.

در رابطه با تأثير باورهاي ديني بر آرامش روان علاوه بر آموزه‌هاي ديني، پژوهش‌هاي روان‌شناختي متعددي انجام گرفته كه در ادامة بحث به آنها خواهيم پرداخت؛ در اين قسمت از بحث فقط به چند نمونه از آنها اشاره مي‌كنيم.

شريل و لارسون در پژوهش‌هاي متعددي كه روي افراد بيمار انجام دادند، دريافتند كه اعتقادات مذهبي و باور به خداوند در بهبودي سريع‌تر ناراحتي‌ها دخالت دارد و بهبودي در افراد مذهبي به مراتب سريع‌تر و موفق‌تر از افرادي است كه اعتقادي به خداوند ندارند. همچنين آقاي پيترسون در مقالة خود با عنوان «جايگاه ايمان مذهبي در بهداشت رواني» نتيجه مي‌گيرد كه ايمان به خداوند و باور مذهبي در دوره‌هاي دشوار و تحمل‌ناپذير از جمله در گرفتاري بدني و روحي، به انسان آرامش مي‌دهد.

رابطه کارکرد خانواده بر باورهای دینی دختران (15-28) شهر سمنان

نگارندگان: مرضیه ولی خدیجه بهاررستمی نجمه همتیان سمیه حسینی الهه نوبخت

خانواده از دیدگاه اسلام، بنیاد جامعه به شمار می آید و رکن اساسی این بنیاد، زن و مردی است که خدا آنان را با هویت انسانی آفریده است، از این رو پيامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) مى‌فرمايد: «ما بنى فى الاسلام احب الى الله من التزويج؛ در اسلام هيچ بنايى نزد خدا محبوب‌تر از بنيان ازدواج نيست.»(شیخ صدوق، 14040، جلد 3، ص 9) یعنی هیچ سازه ای نزد خدای سبحان پسندیده ترومحبوبتر از بنیاد خانواده نیست. همچنین در آیه 6 سوره تحريم، 57 مريم، 13 و 17 لقمان، 47 هود و خطبة 84 نهج البلاغه حاكي از این است كه در دين مبين اسلام، خانواده نخستين و مهمترين نهاد تربيتي است كه بر انسان تأثير ميگذارد و شاكلة تربيتي وي را سامان ميدهد و از روشنترين جلوه گاههاي رحمت و مودت است كه به دليل مناسبات و روابط ويژة عاطفي، پايدارترين آثار روحي، اخلاقي و رفتاري را در ساختار تربيتي انسان برجاي ميگذارد (صمدي، رضايي، 1390، ص 97).

خانواده، مرکز حفظ سنن ملی و اخلاقی و کانون رشد عواطفی است که سیاست زور در آن راه ندارد و کودکی که در این محیط پرورش می یابد، جزئی از ملت ها و پیرو سنت ها، آداب و اخلاق اجتماعی است (جوادی آملی،1393،ص 13). کسانی که در این واحد کوچک اجتماعی رشد می یابند و تربیت می شوند، به میزان رشد و شکوفایی شان در واحدهای اجتماعی بزرگ انسانی سهم دارند. پس هر انسانی در کنار سفره عقیده، اخلاق و اعمال خود نشسته و هویت اصلی خویش را با آن عناصر تعیین می کند؛ یعنی آن کس که مومن باشد و اخلاق الهی را در جان خود اجرا، و بر پایه آن ایمان و این اخلاق عمل کند؛ در فرهنگ قرآن کریم انسان است و این هویت انسانی، نه تنها در دنیا او را از دیگران جدا می سازد، در برزخ، قیامت و بهشت نیز همواره ممیز او از دیگران است.

از ديدگاه روان‏شناسى، خانواده يكى از نهادهاى زيربنايى و از ساختارهاى اصلى جامعه به شمار مى‏آيد كه همگام با ديگر ساختارهاى جامعه در راه رشد و تعالى شخصيت انسان گام برمى‏دارد. اين نهاد مقدس طى قرون متمادى و بخصوص در چند قرن اخير، شكل‏هاى متفاوتى را تجربه كرده و در فرهنگ‏هاى گوناگون قالب‏هاى متفاوتى را به خود گرفته است. با وجود اين، خانواده در شكل‏هاى مختلف آن همواره كاركردهاى مهمى را دارا بوده است (ویسی، بی‌تا، ص 19).