انجام وسرانجام زندگی

زندگی در این عالم خاکی از جایی شروع و در  جایی پایان میپذیرد؛ امّا   انجام و سرانجام باهم متفاوت است؛ یعنی، انسان در ابتدا تا زمان معیّنی به سوی رشد  و بالندگی میرود و بعد از آن رو به ضعف و انحطاط سوق پیدا میکند و گاهی چنان  ضیعف و نحیف میشود که مانند خردسالی توان هر کاری از وی سلب میگردد.  قرآن کریم به همین نکته اشاره نموده میفرماید: وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکسْهُ فِی الْخَلِِْق   أَفَلا یَعْقِلُون.(یس:۶۸)  شاید تعبیر به أَفَلا یَعقلُون ازاین جهت باشد که انسان اگر به این سیر   توجّه کند به خوبی درمییابد جاودانه نخواهد ماند، پس باید به گونه ای عمل نماید که خودش به سمت جایگاه ابدی سفر نماید، نه آن که با زور کتک او را بدان سمت سوق  دهند. قرآن کریم به گروهی اشاره میکند که چون گمان میکردند برای همیشه  میمانند و به هنگام شنیدن صدای رحیل و کوچیدن قصد رفتن ندارند مسؤلینی که موظّف به حرکت دادن کاروان هستند، آنان را با زور کتک حرکت داده و میبرند؛ وَ لَوْ   تَری إِذْ یتَوَفَّی الَّذِینَ کفَرُوا الْمَالئِکةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُم.(انفال:۵۰) @aligelayri