روشنایی در قیامت

هنگامی که قیامت برپا شود خدای تعالی تمام خلایق را روی زمین در عرصه محشر جمع کرده و تاریکی و ظلمت شدید آنان را فرا می گیرد. صدای ناله و ضجه آنان بلند می شود و با تضرع به درگاه خداوند استغاثه کرده و می خواهند که این تاریکی از آنان برطرف شود. در این هنگام عده ای در عرصه محشر ظاهر می شوند که نور پیشاپیش آنان در حرکت بوده و تمام زمین قیامت با آن نور روشن می شود اهل محشر می پرسند: آیا آنان انبیاء هستند؟ از جانب خدای تعالی پاسخ می رسد: که آنان پیامبران نیستند. می پرسند آیا آنان ملائکه هستند؟ جواب می رسد: خیر، ملائکه نیستند. می پرسند: آیا از شهدا هستند؟ جواب می رسد: از شهدا نیستند. سپس اهل محشر می پرسند آنان چه کسانی هستند؟ از جانب پروردگار پاسخ می رسد: که خودتان از آنان پرسش کنید. اهل محشر از آنان می پرسند: شما چه کسانی هستید؟ آنان پاسخ می دهند: ما علویون و از ذریه محمد (ص) هستیم. ما از فرزندان امیر المؤمنین علی (ع) و مورد عنایت و کرامت خاص خدای تعالی بوده و از هر آسیب و گزند در امان می باشیم. سپس از جانب خدای عزوجل به آنان ندا می رسد که از علاقه مندان و دوستان خود شفاعت کنید و آنان شفاعت می کنند و شفاعت آنان مورد قبول پروردگار واقع می شود.[1]

[1] . بحارالانوار ج 7، ص 100، ح 4.