سوره هود آیه 9
 وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَنَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَوُسٌ کَفُورٌ
واگر به انسان از جانب خود نعمتی بچشانیم، سپس آن را از او بازپس گیریم، همانا او نومید و ناسپاس خواهد بود.
نکته ها:
نه هر نعمتی نشانه ی محبّت خداست و نه گرفتن هر نعمتی، نشانه ی قهر و غضب است، بلکه چه بسا آزمایش الهی است.
انسان چون حکمت الهی و مصالح را نمی داند، زود قضاوت می کند، مأیوس می شود و کفر می ورزد.
پیام ها:
1- کامیابی های انسان تنها در حدّ چشیدن است. (اذقنا الناس…)
2- نعمت های الهی، فضل و رحمت خداست، نه استحقاق ما. (اذقنا… رحمةً)
3- اگر مدّت کامیابی انسان طول کشید، مغرور نشویم. (اذقنا… ثمّ نزعناها) («ثمّ» نشانه ی مدّتی طولانی است)
4- دادن ها و گرفتن ها به دست اوست. (اذقنا… نزعناها)
5 - گرفتن رحمت از انسان، برای او سخت است. (نزعناها) («نَزع» کشیدن همراه با سختی است)
6- انسان کم ظرفیّت است و با از دست دادن نعمتی، از رحمت گسترده ی الهی مأیوس می شود. (ثمّ نزعناها … انّه لیؤس)
7- ایمان ما به خداوند نباید وابسته به کامیابی ها وشیرینی های زندگی باشد. (نزعناها… انّه لیؤس)
8 - یأس از رحمت خداوند، مقدّمه ی کفر وناسپاسی است.**قرآن در، آیه ی 87 سوره یوسف می فرماید: (لاییأس من روح اللّه الاّ القوم الکافرون)*** (انّه لیؤسٌ کفور)

مرکز اطلاع رسانی غدیر