شادنمودن مؤمن
شادنمودن مؤمن
وقتي خاستگاه احساس وابستگي و تعلّق خاطر عميق به ديگران و حل مشكلات آنها دين باشد و تلقّي عبادي بودن به آن ضميمه گردد، همه كارها و رسيدگي ها از ضمانت اجرايي مؤكّدي برخوردار مي شود. اين نگرش مشكلاتي را كه دامنگير افراد در جوامع نوين است و معمولا حل آنها مترتّب بر سودهاي متقابل ظالمانه است، تا حدّي جبران مي كند و انسان ها را براي دست زدن مشتاقانه به اقدامات مثبت، آن هم نه براي سودهاي ظالمانه، بلكه براي خشنودي خدا و اميد به آمرزش گناهان و پاداش اخروي برمي انگيزاند.[1]
از پیامبر اعظم (ص) نقل شده است که فرمودند:
«هیچ بندهای به خانوادهی مؤمن، خوشحالی و شادمانی نمیرساند مگر آن که خداوند برای وی از آن شادی، مخلوقی میآفریند که روز رستاخیز پیش او آید…. مؤمن به او گوید: رحمت خداوند بر تو باد، تو کیستی؟ …. در پاسخ گوید: من آن سروری هستم که بر خانوادهی فلانی وارد ساختی».[2]
[1] . تحليلي اجتماعي از «اهتمام به امور مسلمانان» با نگاه به آيات و روايات، مهدي محمّدي صيفار معرفت شماره 103 - تير 1385
[2] ثواب الاعمال، صدوق، ص 180..
روشنایی در قیامت
روشنایی در قیامت
هنگامی که قیامت برپا شود خدای تعالی تمام خلایق را روی زمین در عرصه محشر جمع کرده و تاریکی و ظلمت شدید آنان را فرا می گیرد. صدای ناله و ضجه آنان بلند می شود و با تضرع به درگاه خداوند استغاثه کرده و می خواهند که این تاریکی از آنان برطرف شود. در این هنگام عده ای در عرصه محشر ظاهر می شوند که نور پیشاپیش آنان در حرکت بوده و تمام زمین قیامت با آن نور روشن می شود اهل محشر می پرسند: آیا آنان انبیاء هستند؟ از جانب خدای تعالی پاسخ می رسد: که آنان پیامبران نیستند. می پرسند آیا آنان ملائکه هستند؟ جواب می رسد: خیر، ملائکه نیستند. می پرسند: آیا از شهدا هستند؟ جواب می رسد: از شهدا نیستند. سپس اهل محشر می پرسند آنان چه کسانی هستند؟ از جانب پروردگار پاسخ می رسد: که خودتان از آنان پرسش کنید. اهل محشر از آنان می پرسند: شما چه کسانی هستید؟ آنان پاسخ می دهند: ما علویون و از ذریه محمد (ص) هستیم. ما از فرزندان امیر المؤمنین علی (ع) و مورد عنایت و کرامت خاص خدای تعالی بوده و از هر آسیب و گزند در امان می باشیم. سپس از جانب خدای عزوجل به آنان ندا می رسد که از علاقه مندان و دوستان خود شفاعت کنید و آنان شفاعت می کنند و شفاعت آنان مورد قبول پروردگار واقع می شود.[1]
[1] . بحارالانوار ج 7، ص 100، ح 4.
موسیقی و عقوبت آن
موسیقی و عقوبت آن
غنا و آواز مطرب لهوی، انسان را به سوی فساد اخلاقی می کشاند؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «غنا نردبان زنا است»[1]؛ یعنی مقدمه آن.
شنیدن و نواختن موسیقی، آن چنان اراده را سست و غریزه جنسی را تحریک می کند که شخص را بی اراده و بدون اختیار به حرکت در می آورد و شخصیت انسانی خود را در اختیار نوازنده و خواننده قرار می دهد.
آنچه که آشکار است غنا و موسیقی، علاوه بر آثار دنیوی دارای آثار و صورت اخروی نیز می باشد. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: هر کس به لهویات گوش دهد در روز قیامت در گوش او سرب آب شده ریخته خواهد شد.[2]
و نیز در جای دیگر فرمودند: صاحب طنبور رو سیاه محشور میشود و به دستش طنبوری است از آتش که بر سرش میخورد. هفتاد هزار ملک عذاب هستند که بر سر و صورتش میزنند و صاحب غنا (آوازه خوان) و صاحب مزمار و دف، کور و کر و گنگ محشور میشود.[3]
و همچنین فرمودند : کسی که اهل غنا و موسیقی است از قبرش بیرون می آید در حالی که کر و کور و لال خواهد بود .[4]
انسانی که به غنا و موسیقی می پردازد اگر لحظه ای به عواقب وخیمی که در انتظارش هست فکر کند که به چه حالتی محشور می شود مسلماً سعی میکند از این کار دوری گزیند.
[1] . بحار الانوار، ج 76، باب 99 (باب الغناء)/
[2] . مستدرک ج 2 ص 459 – مستدرک، ج 13، ص 222)
[3]. کتاب معاد دستغیب
[4] . نوری میرزا حسین، مستدرک الوسایل، چاپ بیروت موسسه آل البیت لاحیاء التراث، بی تا ج2 ص 458
ریاکار
ریاکاری
متاسفانه خیلی از ما افراد بدون اینکه بدانیم این رفتارها ریا می باشد انجام می دهیم. پس هر یک باید ببیند کدام یک از این اعمال و رفتارها را انجام می دهد در صدد ترک آن براید.
عقل
عقل
اکثر انسانها به تمایلات و خواهشهای نفسانی خویش توجه دارند و این باعث سقوطشان می شود ولی به فرموده ی حضرت علی (علیه السلام) اگر عقل بر هوای نفس مقدم شود اعمال و کارهای انسان نیکو وبه ثمر می رسد.
اصلاح کردن
اصلاح کردن
خیلی وقتها تلاش انسان برای رسیدن به هدف اشتباه است و اگر طبق فرامین الهی قدم بردارد خیلی زود به مقصود خویش می رسد. اگر انسان خالصانه رو به خداوند اورد و طبق فرامین الهی قدم بردارد مطمئنا خداوند کارهای دنیوی و اخروی او را اصلاح می کند.
شکیبایی
توبه
خداوندا ببخش گناهانی که لذتش رفته اما مسئولیتش مانده
ارزش انسان نزد خداوند متعال
از امام صادق(ع) نقل شده است که: هر انسانی که میخواهد بداند پیش خدا از چه ارزشی برخوردار است، به این نکته توجه کند و ببیند که
اعتبار و ارزش خداوند پیش او چگونه و چه میزان است؟ زیرا آدمی به همان میزان در پیشگاه خدا ارزش دارد که آدمی برای خداوند پیش خود
حساب بازکرده و ارزش قائل است. (میزانالحکمه ج 1 ص 229)