چرا در اسلام، ارزش عمل به نیت آن است و قبولی عمل به قصد قربت و اخلاص وابسته است؛؟
اقای قرائتی
پاسخ : در کارهای دنیوی نیز ارزش کارها، به نیت آنها بستگی دارد. به این مثال‏ها توجه کنید:
جراح و چاقوکش هر دو شکم پاره می‏کنند، اما کار جراح، خدمت است و کار چاقوکش جنایت.
همین جراح می‏تواند برای پول کار کند و می‏تواند برای نجات یک انسان کار کند، هر کدام از این هدف‏ها نیز ارزش مخصوص به خود دارد.
مثالی دیگر:
یک لیوان آب را به سه نفر عرضه می‏کنیم؛ یکی نمی‏خورد، چون میل ندارد، دیگری نمی‏خورد چون قهر کرده است، سومی نمی‏خورد و می‏گوید: نفر چهارم از من تشنه‏تر است، آب را به او بدهید! این سه نفر، در ننوشیدن آب یکسانند ولی به خاطر آن که هدف‏های آنها متفاوت است، ارزش کارشان نیز تفاوت دارد.
در اسکناس‏ها نخی است که نشانه اصالت اسکناس و وسیله جدایی اسکناس اصلی از قلابی است، در عبادات نیز باید ریسمانی محکم میان بنده و خدا باشد که همان قصد قربت و اخلاص است. اگر آن نخ نباشد یا پاره شود، رابطه انسان با خدا قطع و عمل مقبول نیست.