بعث نور
بعثت نور
از حرا آیات رحمان و رحیم آمد پدید
با نخستین حرف، قرآن کریم آمد پدید
صوت «اقرا باسم ربک» می رسد بر گوش جان
یا که از غار «حرا»، خُلق عظیم آمد پدید
نغمه «یا ایها المدثر» از جبرئیل بین
یک جهان رحمت به ما از آن کلیم آمد پدید
سید امّی لقب بر دست قرآن می رسد
یا به گمراهان، صراط مستقیم آمد پدید
قصه لولاک باشد شاهد گفتار من
یعنی امشب عالِمِ راز قدیم آمد پدید
در حرا بر مصطفی امشب شد از حق جلوه گر
آنچه اندر طور سینا بر کلیم آمد پدید
نغمه الله اکبر از حرا تا شد بلند
بت پرستان را به تن لرزش ز بیم آمد پدید
گر قریش او را یتیمی خواند، اما در جهان
بس شگفتی ها از این دُرِّ یتیم آمد پدید
منجی نوع بشر دارای آیات مبین
صاحب خلق خوش و لطف عمیم آمد پدید
بود اگر باغ جهان پژمرده از توفان جهل
حال بر این بوستان خرم نسیم آمد پدید
گشت مبعوث آن که عالم زنده شد از کیش او
فاش گویم مُحییِ عظم رمیم آمد پدید
حب و بغض او نشانی از بهشت و دوزخ است
قصه کوته، صاحب نار و نعیم آمد پدید
ثابت خراسانی
میوه بعثت رسول الله
کوتاه وزیبا
بعثت، انقلاب بزرگ بر ضد جهل، گمراهی، فساد و تباهی است.
مبعث، پیام آور عدالت و کرامت انسانی است.
پیام مبعث، خروج انسان از ظلمت و حرکت به سوی نور است.
بزرگ ترین و زیبا ترین ره آورد مبعث، قرآن کریم است.
بعثت، تجلی انوار الهی طلوع خورشید درخشان خاتمیت است.
عید سعید مبعث، آغاز راه رستگاری و طلوع تابنده مهر هدایت و عدالت، بر همگان مبارک باد.
بعثت محمد مصطفی(ص)، تفسیر چگونه زیستن برای انسان است.
معنویت و توجه به مبدأ آفرینش میوه بعثت رسول الله است.
بعثت، روز توحید و آزادگی است. روزی که با بعثت محمد(ص)، جهانی مبعوث شد.
بعثت، انفجار نور درخشان الهی، در ظلمات جهل و خرافات بود.
بعثت، نشانه مهرورزی خدا با خاکیان و باران رحمت بی حد او بر زمینیان است.
بعثت، امید انسان به فردایی روشن است.
بعثت، روز شکست اهریمن و شرک و روز جهانی شدن دین اسلام است.
بعثت، بهار آفرینش است.
حوزه نت
مبعث حضرت رسول (ص)
سختی دینداری در آخرالزمان
در این روزگار که فتنه ها و شبهات زیاد شده اند واقعا تشخیص درست و غلط و پایداری در اعمال صحیح بسیار سخت و دشوار است.
برآوردن نیاز دیگران
کمک به دیگران
گاهی انسان به دیگری کمک می کند و نیازش را برآورده می سازدکه همین کمک سرنوشت نیازمند را عوض می کند.
فایل صوتی سخنان رهبری در مورد ارتش ارتش جايگاه رشد ايمان وبصيرت ديني
شادنمودن مؤمن
شادنمودن مؤمن
وقتي خاستگاه احساس وابستگي و تعلّق خاطر عميق به ديگران و حل مشكلات آنها دين باشد و تلقّي عبادي بودن به آن ضميمه گردد، همه كارها و رسيدگي ها از ضمانت اجرايي مؤكّدي برخوردار مي شود. اين نگرش مشكلاتي را كه دامنگير افراد در جوامع نوين است و معمولا حل آنها مترتّب بر سودهاي متقابل ظالمانه است، تا حدّي جبران مي كند و انسان ها را براي دست زدن مشتاقانه به اقدامات مثبت، آن هم نه براي سودهاي ظالمانه، بلكه براي خشنودي خدا و اميد به آمرزش گناهان و پاداش اخروي برمي انگيزاند.[1]
از پیامبر اعظم (ص) نقل شده است که فرمودند:
«هیچ بندهای به خانوادهی مؤمن، خوشحالی و شادمانی نمیرساند مگر آن که خداوند برای وی از آن شادی، مخلوقی میآفریند که روز رستاخیز پیش او آید…. مؤمن به او گوید: رحمت خداوند بر تو باد، تو کیستی؟ …. در پاسخ گوید: من آن سروری هستم که بر خانوادهی فلانی وارد ساختی».[2]
[1] . تحليلي اجتماعي از «اهتمام به امور مسلمانان» با نگاه به آيات و روايات، مهدي محمّدي صيفار معرفت شماره 103 - تير 1385
[2] ثواب الاعمال، صدوق، ص 180..
روشنایی در قیامت
روشنایی در قیامت
هنگامی که قیامت برپا شود خدای تعالی تمام خلایق را روی زمین در عرصه محشر جمع کرده و تاریکی و ظلمت شدید آنان را فرا می گیرد. صدای ناله و ضجه آنان بلند می شود و با تضرع به درگاه خداوند استغاثه کرده و می خواهند که این تاریکی از آنان برطرف شود. در این هنگام عده ای در عرصه محشر ظاهر می شوند که نور پیشاپیش آنان در حرکت بوده و تمام زمین قیامت با آن نور روشن می شود اهل محشر می پرسند: آیا آنان انبیاء هستند؟ از جانب خدای تعالی پاسخ می رسد: که آنان پیامبران نیستند. می پرسند آیا آنان ملائکه هستند؟ جواب می رسد: خیر، ملائکه نیستند. می پرسند: آیا از شهدا هستند؟ جواب می رسد: از شهدا نیستند. سپس اهل محشر می پرسند آنان چه کسانی هستند؟ از جانب پروردگار پاسخ می رسد: که خودتان از آنان پرسش کنید. اهل محشر از آنان می پرسند: شما چه کسانی هستید؟ آنان پاسخ می دهند: ما علویون و از ذریه محمد (ص) هستیم. ما از فرزندان امیر المؤمنین علی (ع) و مورد عنایت و کرامت خاص خدای تعالی بوده و از هر آسیب و گزند در امان می باشیم. سپس از جانب خدای عزوجل به آنان ندا می رسد که از علاقه مندان و دوستان خود شفاعت کنید و آنان شفاعت می کنند و شفاعت آنان مورد قبول پروردگار واقع می شود.[1]
[1] . بحارالانوار ج 7، ص 100، ح 4.
موسیقی و عقوبت آن
موسیقی و عقوبت آن
غنا و آواز مطرب لهوی، انسان را به سوی فساد اخلاقی می کشاند؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «غنا نردبان زنا است»[1]؛ یعنی مقدمه آن.
شنیدن و نواختن موسیقی، آن چنان اراده را سست و غریزه جنسی را تحریک می کند که شخص را بی اراده و بدون اختیار به حرکت در می آورد و شخصیت انسانی خود را در اختیار نوازنده و خواننده قرار می دهد.
آنچه که آشکار است غنا و موسیقی، علاوه بر آثار دنیوی دارای آثار و صورت اخروی نیز می باشد. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: هر کس به لهویات گوش دهد در روز قیامت در گوش او سرب آب شده ریخته خواهد شد.[2]
و نیز در جای دیگر فرمودند: صاحب طنبور رو سیاه محشور میشود و به دستش طنبوری است از آتش که بر سرش میخورد. هفتاد هزار ملک عذاب هستند که بر سر و صورتش میزنند و صاحب غنا (آوازه خوان) و صاحب مزمار و دف، کور و کر و گنگ محشور میشود.[3]
و همچنین فرمودند : کسی که اهل غنا و موسیقی است از قبرش بیرون می آید در حالی که کر و کور و لال خواهد بود .[4]
انسانی که به غنا و موسیقی می پردازد اگر لحظه ای به عواقب وخیمی که در انتظارش هست فکر کند که به چه حالتی محشور می شود مسلماً سعی میکند از این کار دوری گزیند.
[1] . بحار الانوار، ج 76، باب 99 (باب الغناء)/
[2] . مستدرک ج 2 ص 459 – مستدرک، ج 13، ص 222)
[3]. کتاب معاد دستغیب
[4] . نوری میرزا حسین، مستدرک الوسایل، چاپ بیروت موسسه آل البیت لاحیاء التراث، بی تا ج2 ص 458